محمد بسته نگار مردی فراموش نشدنی

من زنده یاد محمد بسته نگار را دورادور از دهه شصت می شناختم، از دهه هفتاد در مراسم و نشست های سیاسی همگانی با هم آشنا شدیم. از اواخر دهه هفتاد تا کنون دوستی و همکاری نزدیک در تلاش برای نزدیکی و همکاری سازمانهای سیاسی ملی در ایران داشتیم. خاطره ای از آن زمان دارم که چگونه این نزدیکی ها بوجود آمد.

در دهه هفتاد که فشار روی سازمانهای ملی برای مدت کوتاهی کمی کاهش یافته بود و ملیون می توانستند دستکم در آرامگاه دکتر محمد مصدق در احمد آباد در روزهای زایش و درگذشت آن مرد بزرگ گرد آیند و سخنرانی کنند؛ در این میان سوء تفاهم های میان جبهه ملی ایران و نهضت آزادی و شورای ملی مذهبی به علت سخنان برخی از آنان و پیشداوری های متقابل رخ داده بود که حتی به آیین های نوروزی یکدیگر هم نمی رفتند. زنده یاد پرویز ورجاوند هم از این ناهماهنگی نیروهای ملی ناراحت بود. من به فکر افتادم که برنامه دید و بازدیدهای نوروزی جبهه ملی و همه سازمانهای ملی دیگر را تهیه و منتشر کنم. من هیچ سازمان ملی را حذف نکردم. کسی که اقدام من را پسندید و تاریخ های برخی سازمانها را به من داد، که هر ساله این کار ادامه یافت، زنده یاد محمد بسته نگار بود. به دکتر ورجاوند پیشنهاد کردم که بیایید این سنت دوری و نفاق را بشکنیم. ما دو سه گروه ملی گرا در جنگل جمهوری اسلامی بجز خودمان کسی را نداریم و باید بخاطر آرمانهایمان اختلاف روش ها و دیدگاههای مذهبی و غیرمذهبی را کنار بگذاریم و همدیگر را تحمل و در مورد رویدادهای مهم هم اندیشی و همکاری کنیم.

سالگرد قتل بیرحمانه شاپور بختیار

 شاپور بختیار در تمامی دوران عضویتش در حزب ایران و جبهه ملی ایران نشان داده بود که مردی متعصابانه میهن پرست است و فوق 

 العاده با شهامت. او برای خدمت به میهن و تغییر اوضاع به سود دموکراسی و حقوق بشر بسیار صریح و نابردبار بود. او سیاست باز نبود و ظرافت های دیپلوماسی را بر نمی تابید. همین نابردباری و صراحت لهجه او را در جبهه ملی ایران انگشت نما کرده بود و مخالفت و هم رشگ دیگران را بر می انگیخت. جلسه ای که او را از جبهه ملی ایران اخراج کرد بر خلاف گزارش های دروغ، فرمایشی بود و نصاب نداشت. در هر حال جبهه ملی دو رهبر دیگر هم داشت که شایستگی نخست وزیری را داشتند و شاه با آنان هم مذاکره کرده بود. غلامحسین صدیقی، مردی دانشمند و خردمند، و وزیر توانمند و قانونگرای دولت محمد مصدق، که شرط نخست وزیری را ماندن شاه دانست تا بتوان ارتش را کنترل و از خشونت و هرج و مرج جلوگیری کرد؛ و کریم سنجابی، دبیرکل جبهه ملی ایران، که شرط پذیرش نخست وزیری را تایید آیت الله خمینی و خروج شاه از کشور گذاشته بود. سنجابی از بروز اختلافی همانند میان شاه و کاشانی می ترسید؛ ولی تفاوت بنیادین میان آن دو را نشناخته بود.

منشور حقوق شهروندی جبهه ملی ایران

منشور شهروندی جبهه ملی ایران بر پایه منشور جبهه ملی ایران ، اعلامیه جهانی حقوق بشر، منشور سازمان ملل متحد، و شناخت حقوق فرد فرد مردم ایران، شامل آزادی های مدنی و شخصی، برابری در برابر قانون مصوب با رای مستقیم و آزاد مردم ایران، بی توجه به زادگاه، باورهای مذهبی، جنسیت، قومیت، زبان محلی، شهروندی بومی یا مهاجر، و بهره برداری از همه امکانات سراسر کشور، و تعهدات برابر نسبت به کشور، جامعه و هم میهن به شرح زیر است: 

یک: حقوق شهروندی: حقوق و تکلیف هر شهروند در جامعه ایران را خود مردم تعیین میکنند؛ و ملت ایران را همه مردم ساکن در سراسر کشور تشکیل می دهند. تمامیت ارضی، سرزمین جغرافیایی و منابع طبیعی زیرزمینی، زمینی، دریایی و هوایی غیرقابل تجزیه و تفکیک و متعلق به همه مردم ایران میباشند. جبهه ملی ایران بر اين باور است که همه شهروندان ایران باید بطور برابر از همه مواهب زندگی و حقوق اجتماعی و سیاسی برخوردار باشند، بویژه زنان که همیشه در فرهنگ و تاریخ ایران زمین از جایگاه ویژه ای برخوردار بوده اند. همه مردم، بي توجه به باور، جنسيت، مذهب، زبان يا نژاد بايستي از فرصتهاي برابر براي پيشرفت در تحصيل و فعاليت هاي اقتصادي، اجتماعي و سياسي برخوردار باشند. هرگونه تبعيض به هر دلیل عليه يك شهروند ايراني جرم بشمار خواهد آمد و قابل پيگرد قانوني خواهد بود.

دو: آزادی های مدنی: ما به آزادی اندیشه، سخن، مذهب، نوشتار، گردهمایی، سفر، گزینش آزاد شغل و جای زندگی، امنیت فردی و اجتماعی و مصونیت از آزار و خشونت حکومتی، برابری زن و مرد و برخورداري همه شهروندان ازحقوق یکسان باور داریم، و تامین حقوق و آزادی های فردی را در چارچوب ضوابطی که قانون مبتنی بر اعلامیه جهانی حقوق بشر تعیین کرده است را از مهمترین وظایف یک دولت ملی میدانیم.

سه: رسانه ها: مردم حق دارند و باید از همه تصمیم هایی که درباره آنان و یا تاثیرگذار در زندگی آنان و یا به هر صورت در رابطه با آنان باشد آگاه باشند. با توجه به اهميت حياتي نقش رسانه هاي همگاني، اعم از چاپي، شنيداري، ديداري يا اينترنتي، درخبردهي و آگاه كردن مردم و نظارت بر عملكرد سه قوه اداره كننده كشور، جبهه ملي ايران هر گونه رسانه را بعنوان ستون يا قوه چهارم اداره كشور به رسميت مي شناسد. رسانه ها با آگاه كردن مردم از عملكرد سه قوه ديگر، سنجش كيفي آنها و ارائه ديدگاههاي گوناگون، رسالتي بسيار مهم و حساس در گسترش فرهنگ اجتماعی و سیاسی، تحکیم همبستگي ملي، بقا و تكامل دموكراسي و جلوگيري از هرگونه پنهانكاري، فريبكاري و فساد مسئولان اداره كشور را به عهده دارند. 

چهار: انتخابات: مردم ایران در انتخابات آزاد نمایندگان خود را در مجلس شورای ملی و مجلس مهستان، مجلس های شورای استان و مهستان استان، شورای شهر، شورای بخش و شورای روستا با رای آزاد انتخاب و درباره امور محدوده حوزه جغرافیایی خود تصمیم گیری و قانونگذاری میکنند. مجلس مهستان ملی شامل دو نماینده از هر استان بی توجه به جمعیت و مساحت استان خواهد بود. همه لایحه ها باید در هر دو مجلس به تصویب برسند. در استان هم مجلس مهستان شامل دو نماینده از هر بخش خواهد بود. تصمیمات نمایندگان مردم در هر سطح نباید در نفی یا تناقض با قانون اساسی آینده و یا مجلس بالاتر باشد؛ بویژه مجلس های ملی و سراسری که همه مردم کشور در انتخاب نمایندگان آن شرکت دارند .

بیانیه جبهه ملی ایران

تهدیدهای دولت امریکا، تهدید زندگی مردم ایران

با روی کار آمدن دونالد ترامپ بعنوان رئیس جمهور ایالات متحده امریکا و اتخاذ مواضع خصمانه نسبت به ایران، همراهی و همدلی دشمنان تاریخی ملت ایران در منطقه و دسته بندی های آنها را پدیدار ساخته است. در این راستا، سخنرانی جنجالی و تهدیدآمیز آقای پ ُ مپئو، وزیر امور خارجه ایالات متحده، علیه ایران و صدور دستورالعمل دوازده گانه تبخت ُ رمآبانه او عاری از نزاکت سیاسی و دیپلماتیک، مبتنی بر خواسته انجام اموری متناقض با حاکمیت ملی ایران، پیامدی بس نگران کننده و دور جدیدی از تشنج آفرینی در ابعادی بسیار گسترده تر از گذشته برای منطقه را در پیش خواهد داشت.

نکته درخور توجه اینست که این دستورالعمل از سوی دولتی صادر شده که رئیس جمهوری آن با زیرپا گذاشتن تعهدات چند جانبه بین المللی، نقض فاحش مصوبه شورای امنیت و نادیده گرفتن تعهدات حقوقی دولت متبوع سابقش، دست به خروج یکجانبه از موافقتنامه چند جانبه بین المللی زده که با شرکت پنج عضو دائمی شورای امنیت و آلمان در راستای منافع جامعه بشری و حفظ صلح و امنیت بین المللی منعقد گردیده و به تایید شورای امنیت سازمان ملل نیز رسیده بوده است. بی تردید این خروج یکجانبه امریکا نه تنها توافقنامه برجام را متزلزل ساخته، که احتمال اعلام تصمیم های سخت افزارانه آتی از سوی امریکا منطقه را با بحرانی در ابعادی بس گسترده تر مواجه خواهد کرد.

نکته پرسش برانگیز اینست که آیا دولتی که اقداماتش دائر بر عهدشکنی، نقض فاحش عرف بین الملل، حقوق بین الملل و منشور سازمان ملل بوده درخور رسیدگی توسط شورای امنیت سازمان ملل متحد و ارجاع موضوع به دیوان بین المللی دادگستری و جبران خساراتهای وارده ناشی از این اقدام خودسرانه علیه ایران که بخاطر حفظ صلح و امنیت بین المللی و پایبندی به تصمیمات شورای امنیت، اقدام به تخریب بخش عمده ای از دستاوردهای علمی و فنی خود که با هزینه میلیاردها دلار انجام گرفته بوده کرده است نخواهد بود؟

دولت امریکا تنها به خروج و تخریب برجام بسنده نکرده، بلکه تولید سیستم موشکی ایران را که وسیله ای برای دفاع متعارف میباشد، با حدس و گمان خود پرسش برانگیز دانسته است. این ادعا در حالیست که امریکا در پایگاههای هوایی و دریایی خود در قرقیزستان، ترکمنستان، پاکستان، افغانستان، عربستان، عمان، امارات، بحرین، کویت، قطر، عراق، ترکیه، جیبوتی، و قبرس، مجهر به جت های جنگی و موشکهای پیشرفته ایران را در محاصره دارد؛ و از سوی دیگر، کشورهای منطقه را در اتحادی خصمانه علیه ایران به پیشرفته ترین سلاحهای تهاجمی مجهز ساخته و از پیشرفته ترین موشکهای ضد موشک بهره مند نموده است. این اقدامات امریکا ایرانی را که در جنگ تحمیلی هشت ساله بارها آماج تهاجمات موشکی و سلاحهای شیمیایی تامین شده از سوی شمار زیادی کشورها از جمله امریکا، اتحادیه اروپا و شوروی بوده نگران می کند، و دستیابی به سلاحهای تدافعی متعارف را حق خود می داند.

سرانجام، دولت امریکا با بی انصافی تمام عمده رویدادها و بحرانهای جاری منطقه را منتسب به ایران دانسته است؛ در حالیکه ریشه بحران های موجود منطقه برگرفته از سوء سیاست و مدیریت امریکا و متحدانش در رابطه با تهاجمات نظامی گسترده در افغانستان و عراق و فرآیند زیانبار و اندوهبار سیاسی و اجتماعی ناشی از آن طی چند دهه این دو کشور را نه تنها دچار پریشانی، ناامنی، ویرانی و تلفات بی شمار انسانی نموده، که زمینه مساعدی برای پیدایش و رشد گروههای تروریستی بین المللی چون القاعده، داعش، جبهه النصره، طالبان، الشباب و غیره شده است.

اکنون دولت جدید امریکا به بهانه مبارزه با تروریسمی که خودش در ایجاد آن دست داشته، در مقام ائتلاف با برخی از کشورهای منطقه برای رویارویی با گروههای تروریستی، ولی در واقع به منظور مقابله جویی با ایران برآمده است.

خرمشهر را ارتش ایران نجات داد

از: کورش زعیم

سوم خرداد، ۱۳۶۱، روز آزادسازي خرمشهر پس از ۱۹ ماه اشغال دشمن، روز نمايش هنر جنگ ايراني بود. روزي كه بخشي از ارتش از هم پاشيده ايران توسط انقلابیان بهمراه جوانان فداکار سپاه و بسيج كه حتي از آموزش حرفه اي و تجربه نظامي بي بهره بودند، سپاه سوم صدام حسين را كه از مجهزترين و كارآمدترين در يكي از نیرومندترين ارتش هاي جهان بود شكست دادند. ارتش عراق كه نه تنها ابرقدرت شوروی پشتيبانش بود، كه ۲۰ كشور دیگر مانند هم مانند امريكا، انگلستان، فرانسه، آلمان و کشورهای عربی منطقه بجز سوریه به آن كمكهاي تسليحاتي و اطلاعاتي ميكردند و پيوسته جايگاه و تحركات ارتش ايران و سپاه را به آگاهي آن ميرساندند تا راهكارهاي جنگي ايران را خنثي كنند. ارتش ملی ایران در چنین شرایط میکوشید که اشتباه و ناکارآمدی سپاه ناشی از بی تجربگی و خودکامگی برخی فرماندهان را که باعث از دست دادن خرمشهر شده بود جبران کند.

در برابر ارتش قدرتمند و روزآمد صدام حسین كه از نابساماني ارتش ايران و سردرگمی سپاه پاسداران سوء استفاده كرده به ايران حمله و خرمشهر را تصرف كرده بود فقط لشگر۹۲ زرهي اهواز قرار داشت. لشگر ۹۲ آسيب زيادي از نابساماني هاي ناشی از انقلاب ديده بود. فرمانده لشگر و فرمانده تيپ ۱ توسط عوامل انقلابي تيرباران و فرمانده تيپ ۲ آن زنداني و شمار ديگري از افسران ارشد و باتجربه پراكنده شده بودند. با نفوذ و دخالت جوانان ماركسيست اسلامي و طرح آنها براي بومي سازي خدمه ارتش و خدمه جنگ افزارهاي زرهي مانند تانكهاي ام۶۰ و چيفتن، خدمه حرفه ای آنها از استان خوزستان بیرون رانده شده بودند، بطوري كه از ۴۸۰ تانك لشگر ۹۲، فقط ۴۰ تانك، به علت عدم رسيدگي و نداشتن خدمه نظامي، آماده خدمت بودند. در جریان انقلاب در باک بنزین بسیاری از تانکها شن ریخته شده بود تا نتوانند حرکت کند، جت های اف۱۴، همه زمینگیر شده بوند و فقط شماری از جتهای اف۴ و اف۵، با کمک همافران تایوان تعمیر و راه اندازی شده بودند.

آیین بزرگداشت یکسد و سی و ششمین زادروز محمد مصدق  

در سرای کورش زعیم

۲۹/۰۲/۱۳۹۷

بزرگداشت یکسد و سی و ششمین زادروز دکتر محمد مصدق

ما یاد مصدق بزرگ را گرامی میداریم، نه بخاطر اینکه او را برای خود بت ساخته ایم، یا برای اینکه به آرمانهای خود که همانا برقراری دموکراسی و حاکمیت ملی است هویت و ارزش بیشتری ببخشیم که این آرمان ها بالاترین ارزش ها را دارند؛ بلکه برای این است که مصدق برای ما درسی بزرگ و مهم باقی گذاشت، مانند همه مردان بزرگ و خردمند تاریخ. درس عشق به میهن و دفاع از منافع ملی.

این درس که دولت باید بر پایه شایسته سالاری و درستکاری استوار باشد و اینکه سیاستگذاری های حکومتی بایستی نخست و پیش از اجرا در راستای منافع کشور و محدوده ممکن-ها کارشناسی شود. سیاست هایی که با جامعه جهانی پیوند پیدا میکنند، باید با مطالعه شرایط بین المللی، خردورزی و رعایت حقوق دیگران انجام شود، زیرا ما جزیره نیستیم. سیاستگذاری اگر با شعارگرایی و توهم بجای دانایی، و با ناآگاهی و ارزیابی های یکسونگرانه باشد تنها به فاجعه می انجامد، چنانکه چهار دهه است شاهد آن بوده ایم.

این درس که در هر بحران بین المللی که در راستای تلاش برای احقاق حقوق کشور و ملت بوجود آمده باشد، می توان با دانش، خردمندی و برنامه ریزی هوشمندانه، آگاهی از قانونهای بین المللی و ارزیابی و توجه لازم به قدرت و توان طرفهای رویارو، پیروز میدان شد. در صحنه بین المللی، مبارزه باید در عرصه آگاهی، هوشمندی و شعور باشد نه شعار و شمشیر؛ باید فرصتها را یافت و از آنها سود جست و اگر فرصتی وجود نداشت، آن را بوجود آورد. مصدق در تمام طول مبارزه اش که هدف آن رهایی اقتصاد کشور از وابستگی و رهایی روحیه سرخورده ملت از استیلای سرطان گونه ابرقدرتهای زمان بود، یک بار شعار نداد، ستیزگری نکرد، پنهانکاری نکرد، خشونت گرایی نکرد، با بستن رسانه ها جلوی آگاهی مردم را نگرفت، مخالفان را به بند نکشید، به مردم دروغ نگفت، به جامعه جهانی دروغ نگفت؛ و مهمتر از همه، در مبارزه ای جهانی که میان ما و ابرقدرت زمان برای خلع ید او و احقاق حقوق ملت ایران درگرفت، دولت مصدق با خردمندی و رعایت قانونهای بین المللی در عرصه جهانی تحت قانون های مورد پذیرش همگان و با کاربرد بهینه افکار عمومی جهانی، دشمن را در زمین خودش شکست داد. در این راه، نه تنها دولت ایران یا هیچ دولتمرد ایرانی و یا کشورمان منزوی و منفور جهانیان نشد، جهان علیه ایران بسیج نشد و دولتمردانمان توهین و استهزای جهانیان را بر نیانگیختند، محبوب و قهرمان جهانیان نیز شدیم.

ایران آینده و مردم سالاری

  سخنرانی کورش زعیم در نشست عمومی مهستان سکولار دموکراسی

یک حکومت مردم سالار خوب، همیشه خواست دست نیافتنی مردم جهان بوده است. از آغاز تاریخ نبشته جهان تا امروز، ما آثار این تلاش را مشاهده می کنیم و اینکه در تاریخ بشر هیچگاه آرامش، رفاه و خرسندی همگانی وجود نداشته است. فیلسوفان کهن و اندیشمندان سیاسی در این راستا گونه های مختلف حکومت را بررسی و پیشنهاد کرده اند، ولی اندک کشورها به اجرای درست آن رسیده و نتیجه گرفته اند. ما پیش از اینکه برای کشورمان قبا بدوزیم باید ببینیم در گذشته چه خبر بوده است.

اپلاتون برای فهم بیشتر، گزینه های فرمانروایی را به پنج گونه بخش کرد: پادشاهی یک مرد خوب، پادشاهی یک مرد بد، حکومت چند مرد خوب، حکومت چند مرد نه چندان خوب (بدین معنی که چند مرد نمی توانند همه بد یا همه خوب باشند)، و در نهایت فرمانروایی مردم، یعنی شمار زیادی از شهروندان. گزینه حکومت مردم هم می تواند بد باشد، زیرا در میان مردم آدم بد هم پیدا میشود. برای مثال هیتلر با رای مردم که اکثریت خوب بودند سر کار آمد، و همچنین جمهوری اسلامی. در این دو مثال، اصل اخلاقی اپلاتون رعایت نشده بود، زیرا او می گفت که بهترین ها باید حکومت کنند.

کارل مارکس از فرمانروایی زحمتکشان و نه سرمایه داران سخن گفت، دیدگاهی که برگرفته از اندیشه مزدک است. س ُ ستی این اندیشه اینست که سرمایه داران اغلب دارای دانش و کارآمدی مدیریتی هستند که سرمایه دار شده اند و برای زحمتکشان کار ایجاد کرده اند؛ البته گاه استثمار هم کرده اند، زیرا سرمایه دار بد هم وجود دارد. شاید منظور مارکس فرمانروایی زحمتکشان خوب در برابر سرمایه داران بد بوده است. زحمتکشان خوب و کارآمد هم میتوانند سرمایه دار بشوند؛ آیا پس از تبدیل آنها به سرمایه دار، خوب خواهند ماند؟

من ده سال پیش، در مصاحبه ای درباره زندگی خود، گفتم که یک سیاستمدار، یا یک فعال سیاسی، باید همیشه خود را در معرض داوری مردم قرار دهد. این روش برای کسانی که کشوری را اداره میکنند، یک وظیفه است. پریکلس هم همین را گفته، که اگر قرار باشد بجای یک تن چند تن سیاستگزار یا اجرا کننده باشند، همه ما باید بتوانیم آنان را آزادانه داوری کنیم.

ما دیکتاتوری را نمی توانیم تحمل کنیم چون دیکتاتوری یک حکومت غبراخلاقی و تغییر آن از دست ما خارج است. ما شکلی از حکومت را میخواهیم که، به گفته کارل پوپر، به ما اجازه دهد خود را از یک فرمانروایی اهریمنی، بی لیاقت یا فاسد بدون خونریزی رها سازیم. این اصل یکی از شرایط مهم دموکراسی است. بنابراین، مسئولیت ما کنشگران سیاسی باید این باشد که با همه توان از پدید آمدن دوباره یک حکومت غیراخلاقی جلوگیری کنیم.

هرروز روز کارگر ایرانی

به مناسبت روز جهانی کارگر

کارگران یک رکن عمده اقتصاد کشور را تشکیل میدهند و ایجاد شرایط رفاه و امنیت شغلی برای آنان در توسعه اقتصادی پایدار در الویت میباشد. در ایران، بجز در دوران بسیار کوتاه دولت دکتر محمد مصدق،کارگران وابسته به سیاستهای کارفرمایان و مالکان بودند، شرایط کاری و حقوق و مزایا بطور کامل تعریف شده نبود، و هرچند حق سازماندهی اتحادیه های کارگری برای رساندن صدای خود به دولت و کارفرمایان و مذاکره برای بهبود وضع خودوجود داشت. در این راه مصدق توانست سهم کشاورزان را از درآمد مالکان زمین بیست درصد افزایش دهد. ولی به علت سلطه عوامل بیگانه، بویژه برای توسعه نفوذ شوروی، اتحادیه های کارگری بیشتر برای مقاصد سیاسی بکار برده می شدند تا رسیدگی به امور آنان.پس از سقوط دولت مصدق تا کنون کارگران هرگز اجازه ابراز وجود مستقل از دولت را نداشته اند. ولی در ایران آینده، که جبهه ملی ایران فرصت مشارکت و اظهار نظر داشته باشد، قانون کار بر پایه استانداردهای پیشرفته جهانی در تضمین حقوق کارگران و ایجاد یک جامعه مرفه بر پایه عدالت اجتماعی، رعایت حقوق بشر و برخورداری از همه امکانات و فرصت های کشور تدوین و اجرا خواهد شد.

در قانون کار آینده ایران که ما، در صورت تحقق تغییرات بنیادین در ساختار سیاسی کشور و حاکمیت رای آزاد مردم [1] ، در جبهه ملی ایران پیش بینی کرده ایم، روابط میان کارگر، کارفرما و اتحادیه های کارگری تعریف خواهد شد، کارگران بالای ۲۱ سال از کمینه دستمزد لازم برای یک زندگی مرفه خانوادگی، و همه کارگران از ۱۸ سال به بالا از بیمه اجتماعی و بیمه درمانی و بیمه عمر برخوردار خواهند بود و همه کارگران به وسیله های تعریف شده ای خواهند توانست در مدیریت اداره یک بنگاه اقتصادی اظهار نظر و نفوذ کنند [2] . جهان آینده برای کارگر ایرانی زندگی مرفه و مشارکت نسبی در هر آنچه بر زندگی او تاثیرگذار است خواهد بود. کارگر ایرانی باید در میان شادترین و خوشبخت ترین کارگران جهان باشد. طرح ما برای بنیانگذاری یک سامانه پشتیبانی از کارگر ایرانی بصورت منطقی و عملی و منطبق با استانداردها و قانونهای جهانی، بشرح زیر است:

چرا جبهه ملی ایران خاموش است؟

در آوریل ۱۷۳۹ ، نادرشاه به شهر دهلی وارد شد و انگلستان طرح گسترش نفوذ و تصرف سراسر هندوستان را برای مدتی نامشخص عقب انداخت تا با نادرشاه رویاروی نشود. این تعویق دهها سال به درازا کشید. در زمستان آن سال انگلستان در جنگ کارتاجنا شکست خورد و هندوستان بدست ایران افتاد. امپراتور مغول تبار هندوستان در دشت کرال از ارتش ایران شکست خورد و تسلیم و نادر وارد دهلی شد. رابرت والپول، نخست وزیر انگلستان که این شکست را متحمل شده بود، پندی برای دولتهای آینده بریتانیا باقی گذاشت: "هرگز اجازه ندهید ایرانی تبارها گردهم آیند و ژنرال نادر دیگری بوجود آورند." در دوران قاجار بریتانیا هندوستان را گرفت و برای نابودی نفوذ ایران زبان پارسی را که هشتصد سال زبان ملی هندوستان بود ممنوع و یادگیری زبان انگلیسی را اجباری کرد.

نفوذ انگلستان در دربار قاجار به حدی زیاد شد که عملا کشور ما را اداره میکردند، زیرا آنها با نفوذ خود شخصیت های نوکر منش و ترسو و فاسد را به مقام های بالا میرساندند. آنها با توطئه مردانی چون عباس میرزا، امیرکبیر و فراهانی را کشتند تا دیگر کسی برای میهنش برنخیزد. خاطره تلخ نادرشاه درس عبرتی برای آنها شده بود. با کشتن آن سه مرد بزرگ، نوکری جانشینان آنان امنیت منافع انگلستان را تامین میکرد.

در ۱۳۳۰ تا ۱۳۳۲، دوران حکومت دکتر محمد مصدق، انگلستان خسته و ویران اقتصادی از جنگ جهانی خانمانسوز دوم دیر توانست بازیگران جدید صحنه سیاسی ایران را بشناسد و بار دیگر با یک ژنرال نادر روبرو شد. شکستی که مصدق بر انگلستان وارد آورد، آنقدر برای آنچه از "امپراتوری" بریتانیا باقی مانده بوده دردناک و خفت آور بود که وینستون چرچیل نوشت: "ارتش بزرگ آلمان نتوانست ما را شکست بدهد، ولی یک پیرمرد ایرانی تاس ما را از کشورش بیرون کرد." آنها برگشتند، مامور دائمی خود را هم در دربار در کنار شاه کاشتند و جبهه ملی را فشل کردند تا دیگر سر بلند نکند.

امروز هم ما گرفتار چنین مصیبتی هستیم که نمی گذارند جبهه ملی ایران سر بلند کند. نفوذ یک قدرت بیگانه میخواهد جبهه ملی ناتوان و "فشل" باشد، نه تاثیری بر افکار عمومی داشته باشد و نه مردم به یادش بیاورند؛ و بدتر از آن، دوباره برخیزد و مردم را امیدوار به آینده ای بهتر کند. هر کس در جبهه ملی سر بلند میکند او را تهدید و زندانی میکنند تا جبهه ملی خفته و بی اثر ابراز وجود نکند.